Δεν περνά μέρα που οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» να μην αυτοσυστήνονται ως δύναμη που ευελπιστεί να αναλάβει αναβαθμισμένο ρόλο στη διαχείριση του καπιταλισμού, φροντίζοντας προηγούμενα να τον εξωραΐσει στα μάτια του λαού. Τις προάλλες, εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία αποφαίνονται για «κατάρρευση της οικονομίας» η οποία όπως ισχυρίζονται προήλθε από τη «βαθιά κρίση της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος» και οδήγησε στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, στην αύξηση της ανεργίας και την επιβολή σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής. Μετά τη ...διάγνωση προτείνουν και την ενδεδειγμένη γι' αυτούς θεραπεία και αυτοπροτείνονται να την εφαρμόσουν, που δεν είναι άλλη από «υιοθέτηση ενός συμμετοχικού δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης και όχι μια εν λευκώ εντολή σε μια μονοκομματική κυβέρνηση».

Κρίση βεβαίως υπάρχει. Μόνο που αυτή είναι εγγενές του καπιταλισμού στοιχείο και σαν τέτοιο επιδρά στο αστικό πολιτικό σύστημα, στο σύστημα δηλαδή που εκπροσωπεί και εκφράζει τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Τα λαϊκά προβλήματα δεν εμφανίστηκαν τώρα. Υπήρχαν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει αυτό το σύστημα. Απλά σε περιόδους κρίσης γιγαντώνονται, αφού επιδιώκεται να μετακυληθούν τα βάρη της στην πλάτη του λαού. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Μόνο που οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» έχουν κάθε λόγο να μη λένε την αλήθεια. Γιατί σκοπός τους δεν είναι να αποτελέσει η κρίση εφαλτήριο για τη ριζοσπαστικοποίηση περισσότερων λαϊκών συνειδήσεων. Αντίθετα, επιδιώκουν μαζί με τα άλλα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων και τους αποπροσανατολίσουν, ώστε να εγκλωβιστούν στο δίλημμα του καλύτερου διαχειριστή, προσδοκώντας ότι στην αναμπουμπούλα μπορεί να αρπάξουν και οι ίδιοι κανένα κοκαλάκι σε περίπτωση κυβερνήσεων συνεργασίας.

Η ψήφος στους «Οικολόγους - Πράσινους» κάθε άλλο παρά με «θετική ψήφο με πρόταση και προοπτική για το αύριο» όπως ισχυρίζονται ισοδυναμεί. Ισοδυναμεί με θετική ψήφο στην εφαρμοζόμενη ως τα σήμερα πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, εναντίον του λαού. Οι «κριτικοί πολίτες» στους οποίους απευθύνουν κάλεσμα ας σκεφτούν, ας κρίνουν και ας ζυγίσουν καλά αν πρέπει να εμπιστευτούν την ψήφο τους σε μια δύναμη που δεν μπορεί ούτε μια λέξη κριτικής να αρθρώσει εναντίον όσων μαυρίζουν τη ζωή τους.